توکن ها و کوین ‌های امنیتی (security) چیست؟

بدون شک، بلاکچین تغییرات قابل توجهی را در تقریباً تمام حوزه‌های مالی به وجود آورده است. فناوری بلاکچین امکان ایجاد مجموعه‌ای گسترده از مدل‌های کسب و کار جدید را فراهم می‌کند. بلاکچین به عنوان یک تکنولوژی ارزشمند نقش موثری در ایجاد نوآوری‌های مهمی نظیر کوین ‌های سکوریتی داشته است. 

استفاده از توکن‌ها یکی از عوامل مهمی به شمار می‌رود که به موفقیت فناوری بلاکچین کمک کرده است. این مقاله به بررسی عمیق‌تر مفهوم توکن‌ها می‌پردازد و به شما در به دست آوردن تصویری واضح کوین های امنیتی، توکن‌های ابزاری و… می‌کند. 

توکن‌ چیست؟

توکن یک دارایی، ابزار یا واحد ارزش است که توسط یک شرکت صادر می‌شود. توکن‌ها دارایی‌ها یا حقوق خاصی را نمایندگی می‌کنند که از طریق یک قرارداد هوش مصنوعی و یک دفتر رمزارز توزیع‌شده، مدیریت می‌شوند.

توکن‌ها در هنگامی که موسسه پیشنهاد عرضه سکه اولیه (ICO) را بیان می‌کند، صادر می‌شوند (تقریباً همانند پیشنهاد عمومی اولیه یا IPO است). تفاوت اصلی بین IPO و ICO این است که در یک IPO، شما در مقابل سرمایه‌گذاری‌تان سهم دریافت می‌کنید، در حالی که در یک ICO، شما در مقابل سرمایه‌گذاری‌تان یک توکن دریافت خواهید کرد. توکن‌ها می‌توانند در آینده برای دسترسی به محصول یا خدمات یک شرکت به کار گرفته شوند.

توکن‌های امنیتی یا کوین ‌های سکوریتی چیستند؟

توکن‌های امنیتی یا کوین‌‌های سکوریتی دارایی‌های دیجیتالی هستند که ارزش خود را از دارایی خارجی خاصی مشتق می‌کنند که قابل معامله است. این کوین تحت قوانین فدرالی قرار دارند که امنیت را نظارت می‌کنند. الزامی است که توکن‌های امنیتی با این مقررات سازگار باشند. عدم رعایت این مقررات منجر به عواقب شدیدی مانند جریمه و احتمال اخلال در توسعه پروژه خواهد شد.

کوین ‌های سکوریتی دارایی‌هایی نظیر مشارکت در جریان درآمدهای فیزیکی واقعی، شرکت‌ها یا حق بهره‌برداری از بهره و سود را نمایندگی می‌کنند. از نظر عملکرد اقتصادی، توکن‌ها با صندوق‌ سهام‌ یکسان هستند. اگر موسسه ارائه‌دهنده توکن از الزامات نظارتی پیروی کند، توکن‌های امنیتی مجموعه‌ای وسیع از کاربردها را ارائه می‌دهند. آن‌ها به عنوان توکن‌های اوراق بهادار نیز شناخته می‌شوند.

عرضه توکن‌های امنیتی (STO) برای افزایش اعتماد سرمایه‌گذار به سرمایه‌گذاری در پروژه‌های مختلف طراحی شده است. مهم‌ترین نکات موجود در این زمینه عبارت‌اند از: 

• توکن‌های امنیتی معاملات را به صورت الکترونیکی تأیید می‌کنند (با ذخیره اطلاعات شخصی).
• این توکن‌ها توسط خدمات توکن امنیتی (STS) صادر می‌شوند که هویت فرد را تأیید می‌کنند.
• از آن‌ها می‌توان به جای یک رمز عبور برای اثبات هویت مالک استفاده کرد.
• توکن‌های امنیتی همیشه مطمئن نیستند (آن‌ها ممکن است گم یا دزدیده شوند و یا هک گردند).

عملکرد توکن‌های امنیتی چگونه است؟

توکن‌های امنیتی به عنوان یک روش سرمایه‌گذاری‌ها ایجاد شدند. سود سهام به صورت سکه‌های اضافی به دارندگان توکن‌ها (هر بار که شرکت صادرکننده توکن‌ها، در بازار سود کسب می‌کند) اهدا می‌شوند. کاربرانی که توکن امنیتی را نگه می‌دارند، به عنوان مالک شرکت نیز شناخته می‌شوند. 

بلاکچین پلتفرمی را فراهم می‌کند که می‌توان از آن برای ایجاد یک سیستم رأی‌گیری استفاده کرد. این سیستم به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد کنترل بر روی فرآیند تصمیم‌گیری شرکت را اجرا کنند. به اختصار، توکن رمزارزی که آزمون هوئی (Howey Test) را پشت سر می‌گذارد، به عنوان توکن امنیتی تلقی می‌شود. از آنجایی که این توکن‌ها به عنوان کوین ‌های سکوریتی تلقی می‌شوند، آن‌ها نیز تحت مقررات و قوانین اوراق بهادار فدرال قرار دارند. 

آزمون هوئی (Howey Test) توسط دیوان عالی تعیین شده است تا تشخیص دهد آیا معاملات خاصی به عنوان «قراردادهای سرمایه‌گذاری» معتبر هستند یا خیر. اگر چنین باشد، این معاملات به عنوان اوراق بهادار طبق قانون اوراق بهادار سال 1933 و قانون تبادل اوراق بهادار سال 1934 در نظر گرفته می‌شوند و تحت الزامات خاص افشا و ثبت قرار می‌گیرند.

توکن‌ ابزاری چیست؟

توکن‌های ابزاری، توکن‌های کاربر یا کوین‌ های یک برنامه هستند. این نوع توکن در طول فروش جمعی به مشتریان اهدا می‌شود، آن هم در حالی که پروژه روند عرضه اولیه سکه را اجرا می‌کند. زمانی که شرکت یک توکن ابزاری ایجاد می‌کند، به این معناست که در واقع یک نوع کوپن دیجیتالی به وجود آورده است. 

می‌توان در آینده از همین توکن برای کاهش هزینه‌ها یا دسترسی ویژه به محصول یا خدمت‌های ویژه استفاده کرد. برخلاف توکن‌های امنیتی، توکن‌های ابزاری به عنوان سرمایه‌گذاری مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. زیرا اگر به درستی تنظیم شوند، می‌توانند از مقررات فدرالی که اوراق بهادار را نظارت می‌کند مستثنی شوند. نمونه‌هایی از توکن‌های ابزاری عبارتند از فایل‌کوین، سایاکوین، سیویک و غیره.

سخن پایانی

امیدواریم این مقاله به شما کمک کرده باشد تا تفاوت‌های اساسی میان توکن امنیتی و توکن ابزاری را درک کنید. حال حاضر یادگرفتیم که یکی از آنها سرمایه‌گذاران را به عمل خاصی ترغیب می‌کند، در حالی که دیگری یک قرارداد نمایندگی از مالکیت قانونی دارایی‌ است. 

اما از بین این دو، کوین ‌های سکوریتی به دلیل مقررات سختی که بر آنها اعمال می‌شود، امن‌تر از توکن‌های ابزاری در نظر گرفته می‌شوند. در هر صورت هردوی آن‌ها در دنیای رمزارزهای دیجیتال اهمیت بالایی دارند.