عرضه اولیه صرافی (IEO) چیست؟

افزایش تقاضا برای ارزهای دیجیتال و پذیرش توسط غول‌های پرداخت مانند پی پال نشان از گسترش انکارناپذیر این دسته از دارایی‌های دیجیتال دارد. اگرچه بیت کوین شروع دشواری داشت، اما در حال حاضر به ارزش زیادی دست یافته است و هر روزه ارزهای دیجیتال جدیدی به بازار عرضه می‌شوند تا راه بیت کوین را ادامه دهند.

به طور کلی، می‌توانید از طریق فرآیند عرضه اولیه سکه (ICO)، ارزهای دیجیتال جدید مد نظرتان را قبل از عرضه عمومی خریداری کنید. اما اتفاقات سال 2017 نشان داد که ICO می‌تواند روشی پرخطر برای سرمایه‌گذاران باشد. در مقابل، عرضه اولیه صرافی (IEO) جایگزین مطمئن‌تری برای خرید ارزهای دیجیتال جدید به شمار می‌رود.

تعریف عرضه اولیه صرافی (IEO)

IEO مخفف Initial Exchange Offering است. این شیوه عرضه اولیه راهی برای شرکت‌های نوپا است که بتوانند سرمایه لازم خود را از طریق فروش توکن جذب کنند.

به طور خلاصه، در این شیوه، صرافی تضمین می‌کند که فرآیند آزمایش پروژه مورد بررسی قرار گرفته است و به این ترتیب، به نظارت بر فروش توکن‌ها کمک می‌کند.شیوه IEO رسماً در ژانویه 2019 با راه‌اندازی ارز دیجیتال بیت تورنت (BTT) توسط پلتفرم لانچ پد صرافی بایننس به وجود آمد. در این رویداد، کلیه توکن‌ها در عرض تنها 15 دقیقه به فروش رفتند و بیش از 7.1 میلیون دلار جذب سرمایه صورت گرفت.

عمده محبوبیت IEO به این موضوع برمی‌گردد که مشارکت در آن آسان است. کاربران به جای آنکه مجبور باشند تراکنش‌های مختلفی را در چندین زنجیره یا از طریق کیف پول‌های متفاوت انجام دهند، IEO راه حلی را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد تا در کنار ارزیابی قابلیت اطمینان یک پروژه، کلیه مراحل تبادل وجوه را یکجا انجام دهند.

همچنین، توسعه‌دهندگان پروژه دیگر نیازی نیست که مبالغ هنگفتی را صرف تدوین و اجرای استراتژی‌های بازاریابی کنند و به راحتی در معرض دید پایگاه کاربران صرافی قرار می‌گیرند. بنابراین، IEO یک بازی برد – برد هم برای توسعه‌دهندگان پروژه و هم برای کاربران است.

عرضه اولیه صرافی چگونه کار می‌کند؟

همانطور که گفته شد، شرکت‌های نوپا از IEO برای جذب سرمایه لازم خود استفاده می‌کنند. این شرکت‌ها با همکاری مستقیم یک پلتفرم معاملاتی رمز ارزها، توکن‌های خود را به سرمایه‌گذاران علاقه‌مند عرضه کرده و به این ترتیب، سرمایه مورد نیازشان را جمع‌آوری می‌کنند.

نکته مهم شیوه عرضه اولیه صرافی آن است که پلتفرم صرافی بررسی‌ها و ارزیابی‌های لازم را قبل از فروش انجام می‌دهد. نحوه کارکرد IEO شامل چند مرحله است که در ادامه به توضیح آن‌ها خواهیم پرداخت.

• تهیه پیش‌نویس وایت پیپر

در مرحله نخست، شرکت توسعه‌دهنده پروژه پیش‌نویس وایت پیپر را تهیه می‌کند. در این پیش‌نویس توضیح داده می‌شود که تأمین مالی توکن‌ها چطور خواهد بود، منابع پشتیبان کدامند و از چه پلتفرم پرداختی برای انجام نقل و انتقالات و تراکنش‌ها با این رمز ارز جدید استفاده خواهد شد. این وایت پیپر دقیقاً نشان می‌دهد که منابع مالی لازم برای پشتیبانی از توکن جدید چطور جمع‌آوری خواهد شد و انتظار می‌رود که ارزش توکن پس از عرضه چقدر باشد.

• ارسال پروژه

ارسال پروژه دومین مرحله در IEO است. در این مرحله، شرکت توسعه‌دهنده پروژه در پلتفرم معاملاتی مد نظر خود ثبت نام می‌کند. به این ترتیب، شرکت توسعه‌دهنده در واقع اعلام می‌کند که قصد دارد تا توکن‌های خود را از طریق آن صرافی به فروش برساند.

• فرآیند بررسی

سپس، پلتفرم صرافی بررسی‌های لازم را انجام می‌دهد تا قابلیت اطمینان و اعتبار پروژه و صادرکننده توکن را تأیید کند. این فرآیند بررسی شامل ارزیابی نقاط فروش منحصربه‌فرد پروژه، توکنومیک، پیشینه تیم توسعه‌دهنده و مسیر پیش رو است.

صرافی به این ترتیب تلاش می‌کند تا وجود هر گونه حفره، تهدید یا سایر مشکلات احتمالی موجود در پروژه پیشنهادی را مورد بررسی قرار دهد. فرآیند بررسی به واسطه ارزیابی وایت پیپر، سوابق مالی و سایر اطلاعات در دسترس پروژه از طریق منابع عمومی انجام می‌گیرد.

• توافق‌نامه قرارداد

چنانچه IEO توسط پلتفرم صرافی مورد تأیید قرار بگیرد، قبل از انجام فرآیند فروش، شرکت توسعه‌دهنده موظف است که نسبت معینی از توکن‌های خود را در اختیار صرافی قرار دهد و همچنین هزینه لیست کردن توکن را به صرافی پرداخت کند. به این ترتیب، عرضه اولیه صرافی چند روز پس از تأیید انجام می‌شود.

مزایای عرضه اولیه صرافی

IEOها معمولاً به عنوان گزینه ارجح در مقایسه با ICOها در نظر گرفته می‌شوند. مزایای این شیوه عرضه اولیه ارزهای دیجیتال عبارتند از:

• تیم توسعه‌دهنده پروژه می‌توانند از تخصص بازاریابی و ارزیابی‌های ارائه شده توسط پلتفرم صرافی برای IEO منتفع شوند. از همین رو، آن‌ها می‌توانند بسیار راحت‌تر به سرمایه‌گذاران بالقوه دسترسی پیدا کنند. همچنین، آن‌ها شانس بیشتری برای جذب منابع مالی مورد نیاز خود خواهند داشت.
• از آنجایی که چنین پروژه‌هایی قبل از عرضه به عموم به دقت مورد ارزیابی و بررسی قرار می‌گیرند، سرمایه‌گذاران اکثراً خرید توکن‌های IEO را به ICO ترجیح می‌دهند. بنابراین، پروژه‌های IEO ریسک کمتری دارند و جذابیت سرمایه‌گذاری را برای سرمایه‌گذاران افزایش می‌دهند.
• صرافی‌هایی که اقدام به عرضه پروژه‌های IEO می‌کنند، می‌توانند معامله‌گران جدید را جذب کنند. این به نوبه خود باعث افزایش حجم معاملات و ترافیک صرافی خواهد شد.

IEO چه محدودیت‌هایی دارد؟

اگرچه اکثر صرافی‌های ارز دیجیتال تلاش می‌کنند که پروژه‌های IEO را به طور کامل بررسی کنند، اما برخی از پلتفرم‌ها ممکن است برای ارائه طیف گسترده‌تری از محصولات به کاربران خود کم کاری کنند. در این قضیه، یک ارگان رسمی به عنوان رگولاتوری حضور ندارد. این بدان معنی است که بدون ارزیابی کافی از سوی پلتفرم صادرکننده، توکن‌ها پس از عرضه ممکن است ارزش کمتری داشته باشند.

به علاوه، پروژه‌های IEO موظف به پرداخت هزینه برای لیست کردن توکن‌های خود هستند. از همین رو، صرافی‌ها ممکن است نرخ بالاتری را هم از شرکت‌ صادرکننده و هم از سرمایه‌گذاران دریافت کنند. در مقابل، پروژه‌های ICO می‌توانند نرخ خود را تعیین کنند. همچنین، برای توکن‌های IEO معمولاً سقفی معادل 20,000 دلار برای هر سرمایه‌گذار تعیین می‌شود، در حالی که ICOها سقفی ندارند.

سخن آخر

چنانچه به دنبال خرید توکن‌های جدید هستید، عرضه اولیه صرافی می‌تواند برخی از مهم‌ترین مشکلات ICO از جمله ریسک سرمایه‌گذاری را کاهش دهد و در عین حال، به شما کمک کند که اهدافتان را دنبال کنید.

محبوبیت ICOها به دلیل مشکلات سال‌های قبل از جمله افزایش کلاهبرداری رو به کاهش گذاشته است. این در حالی است که IEOها به عنوان نقطه تکامل بعدی در صنعت ارزهای دیجیتال تلقی می‌شوند و احتمالاً طی سالیان آتی نیز در خط مقدم سرمایه‌گذاری در کریپتوکارنسی باقی خواهند ماند.